Onze oude kat gekidnapt?

Vorige week maandagavond kwam onze 18 jaar oude moederpoes Nala niet binnen om te eten. Alleen haar dochter Tijger was er wel. Beide katten lopen vrij rond het huis en voor Nala betekent dat vrij rondlopen ook wel eens honderd meter verder. Haar territorium is dus ietsje groter. Ook de volgende ochtend nog steeds geen Nala te bekennen. We begonnen ons een beetje zorgen te maken. Nala is relatief oud en de mogelijkheid bestaat dat ze zich ergens op een stil plekje terug gaat trekken om te sterven. Dinsdagmiddag en woensdagochtend hebben we de hele buurt door gelopen om te zoeken. Roepen en aanbellen bij buurtgenoten. Niemand had iets gezien of gehoord.

Woensdagmiddag zijn we gaan kijken op de website Amivedi, waarop gevonden katten vermeld staan. En warempel onze oude Nala stond erbij. Gelukkig ze leeft nog, was onze eerste gedachte. Die middag kregen we contact met de ‘vindster’. Ze woonde in Utrecht en werkt op kantoor in onze buurt, zo bleek. Ze had Nala maandagmiddag gezien, haar aangehaald en geaaid, en…..omdat ze er een beetje mager uit zag, gedacht dat het een verwaarloosde straatkat was, zonder verblijfsadres. Vervolgens heeft ze haar vriendin gebeld, die kwam met een kattebox en zo zijn ze naar de dierenarts gegaan. De dierenarts besloot onze oude Nala voor € 93,– te voorzien van spuiten en vitamines. Dat heeft onze vindster allemaal betaald. Vervolgens nam ze Nala in de auto mee naar haar woning in Utrecht. De volgende dag heeft ze vrij genomen om goed voor Nala te zorgen. Nala kwam dus niets aan aandacht en verzorging tekort.

Die woensdagmiddag zijn mijn zoon en ik haar dus in Utrecht op gaan halen. De ‘vindster’ bleek vroeger ook een kat gehad te hebben, die een jaar geleden was overleden. Eigenlijk was ze al heel lang van plan geweest een nieuwe kat op te halen uit het dierenasiel, maar daar was het nog niet van gekomen, zo vertelde ze me. En….ze was ook al aan onze Nala, die was omgedoopt tot dappere Dodo, gehecht, zo vertelde ze. Voordat we vertrokken hebben we op haar verzoek de helft van de dokterskosten aan haar terugbetaald en de rekening en het nieuwe zorgpasje meegenomen. Wat bleek: dat was toevallig ook nog de rekening van onze eigen dierenarts in Amersfoort waar Nala met de ‘vindster’ naar toe was gegaan. Ze voelde zich erg dom en naïef en maakte daarvoor haar excuses.

Ik vind dit wel een mooi verhaal omdat ik een parallel zou willen trekken met de ouderenzorg. Ook daar zie je soms dat mensen emotionele beslissingen nemen voor de seniore medemens, die eigenlijk alle ruimte wil om op een goede manier te sterven. Beslissingen die dus vaak meer zeggen over de beslisser zelf en niet altijd in het belang zijn van de in de laatste levensfase verkerende medemens.En hoe gaat het nu met Nala? Nou die heeft wel weer even een flinke energieboost gekregen, terwijl ze ondertussen wel gewoon hardhorend blijft, een beetje dement en vooral slechtziend, met een verouderd gebit en zich in leven houdt met telkens hele kleine porties speciaal kattevoer. Zo krijgt ze toch nog een waardige oude dag in haar vertrouwde omgeving.En de vindster? Die komt in de middagpauze even langs wandelen om onze Nala extra aandacht te geven. Kortom: een happy end.